Urota gihta i hipertenzije

Period praćenja bio je oko 22 godine, a parametri koji su bili promatrani su vrijednost krvnog tlaka i mokraćne kiseline u krvi kao glavni, te indeks tjelesne mase, masnoća u krvi i opseg struka kao prateći. Hiperuricemija je bila definirana kao vrijednost serumske mokraćne kiseline veća od 416 mmol/L, a hipertenzija kao krvni tlak viši od 160/95, te su ta dva poremećaja dovedena u blisku vezu.

Pojedinci koji su (dugoročno) imali hiperuricemiju značajno su češće razvili hipertenziju nego pojedinci s normalnim / niskim vrijednostima mokraćne kiseline.

Teorija koja objašnjava tu povezanost stavlja naglasak na bubrege: posredstvom urične (mokraćne) kiseline smanjuje se prokrvljenost bubrega, opada bubrežna filtracija (izlučivanje), aktivira se hormonski mehanizam regulacije krvnog tlaka, smanjuje se otpuštanje dušikovog oksida u krvnim žilama (reducirana mogućnost opuštanja i širenja krvnih žila) te se posljedično dodatno oštećuju bubrezi. Povodeći se ovom teorijom odnosno spoznajama, jedan od načina na koji možemo prekinuti jedan od začaranih krugova hipertenzije jest prevencija gihta odnosno hiperuricemije. Poželjna strategija je uvođenje pravilne, anti-urične prehrane.

Izvor: HINEKA (Glasilo hrvatskog društva za hipertenziju), Br 22/23